Piotrek Dobra Rada, odc. 325 – zdalna innowacyjność

Będzie długo, ale mięsiście. Przed weekendem trafiłem na rewelacyjny artykuł! Dotyczy tego, dlaczego innowacyjność w modelu zdalnym najczęściej nie działa. W 325 już odcinku Piotrka Dobrej Rady, podaję przepis amerykańskiego naukowca, Gleba Tsipursky’ego, na to aby jednak firmy pracujące w modelu zdalnym były innowacyjne.

Mówię o zaletach stacjonarnej i synchronicznej innowacyjności (jak facylitacja społeczna). Mówię o błędach poznawczych. Pojawiają się przykłady elementów kontrproduktywnych w standardowych procesach brainstormingowych (jak obawa przed wychodzeniem przed szereg). A na koniec znajdziecie 7 prostych kroków idealnego wdrożenia procesów innowacyjności (np. anonimowość pomysłów). Posłuchajcie, obejrzyjcie lub przeczytajcie. Zapraszam

#wykuwam #piotrekdobrarada #remoteonly #pracazdalna #innowacyjność

Cześć! Nazywam się Piotrek Konopka i witam was w kolejnym, 325 już odcinku z cyklu Piotrek Dobra Rada mówi o pracy zdalnej. Dzisiaj powiem kilka słów na temat tego, w jaki sposób zrobić żeby innowacja czy procesy innowacyjne przebiegające w firmie były efektywne w trakcie naszej pracy zdalnej

W poszukiwaniu tematów do kolejnych odcinków Piotrka Dobrej Rady, trafiłem na artykuł na Scientific American (czyli mamy amerykańskiego naukowca, który nazywa się Gleb Tsipursky – jest to między innymi prezes firmy doradczej disaster Avoidance Experts, autor jednej książki, i jest oczywiście naukowcem z zakresu zachowań) i teraz ten człowiek popełnił całkiem długi artykuł – oczywiście link do tego artykułu znajdziecie pod materiałem w komentarzach. Natomiast chciałbym wam przedstawić w jaki sposób, przy zastosowaniu 7 kroków, można spowodować, że procesy innowacyjne będą przebiegały tak samo dobrze albo nawet lepiej w wydaniu zdalnym niż wydaniu stacjonarnym.

Gleb odkrył, jaki jest problem dotyczący tego, że ta kreatywność i innowacyjność w dzisiejszym świecie pandemicznym słabo działa. Po prostu bardzo dużo zarządzających i bardzo dużo menedżerów próbuje uskutecznić te innowacje poprzez przeniesienie, tak naprawdę na bazie kopiuj wklej, metod, które były wykorzystywane w pracy stacjonarnej (w takiej właśnie na przykład burzy mózgów, która była w modelu synchronicznym, stacjonarnym) na telekonferencję. Ale to bardzo słabo działa, bo to nie są narzędzia odpowiednie do tego typu działania.

Dodatkowo ci liderzy, których badał Gleb, utkwili w swoich przekonaniach, że innowacyjność może działać tylko w taki sposób, w jaki działała do tej pory, ponieważ boją się tego, że nowe metody po prostu nie będą działały. Dodatkowo osoby badane przez Gleba w trakcie rozlicznych wywiadów, najczęściej miały różnego rodzaju błędy poznawcze wszyte w swoje zachowania.

I przykładem takich dwóch błędów poznawczych:

jest na przykład syndrom tego, że to nie zostało wymyślone tutaj. Czyli liderzy boją się wykonywać czy wykorzystywać te metody, które nie zostały opracowane przez nich
albo na przykład to są metody związane z tym, że boją się wyjść przed szereg

Natomiast badania które zostały wykonane w latach poprzednich pokazują, że taki brainstorming, który najczęściej jest jedną z metod innowacyjności w organizacji czerpie swoje pozytywne strony z dwóch obszarów:

jeden to jest taki związany z synergią pomysłów. Po prostu, gdy jeden człowiek siedzący na sali rzuca jakiś pomysł, inny do niego nawiązuje, próbuje go rozwijać i to działa
drugim elementem jest coś, co się nazywa facylitacją społeczną. Czyli po prostu, kiedy współpracownicy pracują wspólnie nad jednym problemem i wzajemnie się motywują do jego rozwiązaniem

Ale są oczywiście w tej stacjonarnej innowacyjności są też przeszkody. Taką przeszkodą jest na przykład blokowanie pomysłów. Po prostu jeżeli ludzie pracują nad jakimś ciekawym pomysłem i ktoś nawet ma bardzo innowacyjny,inny pomysł, to wrzucając go w eter nagle się okazuje, że ludzie dalej pracują nad tymi, nad którymi do tej pory pracowali, nie przyjmując do wiadomości tego nowego, który się gdzieś u nich po drodze pojawił.

Drugą przeszkodą, która pojawia się w tradycyjnej sesji brainstormingowej, jest na przykład strach przed oceną. Bo często, najczęściej młodzi ludzie, którzy uczestniczą w takich sesjach, boją się tego wyjścia przed szereg. Boją się podania nowego pomysłu, bo boją się tego, że zostaną źle ocenieni przez starszych kolegów.

Ale teraz Gleb proponuje, żeby zastosować 7 kroków do tego, żeby przełożyć sesje innowacyjne, takie synchroniczne, tradycyjne na to, do czego jesteśmy przyzwyczajani teraz – czyli w pracy zdalnej:

Po pierwsze najpierw trzeba zacząć generować pomysły. I te pomysły generowane przez członków zespołu powinny być generowane w jakimś narzędziu pozwalającym na zdalną pracę, zdalną współpracę. Natomiast żeby wyzwolić taką społeczną facylitację, grupa powinna wspierać się w produkowaniu tych pomysłów w trakcie spotkań związanych z pracą – czyli na przykład w trakcie codziennych standupów. Dodatkowo należy skupić się w trakcie tej sesji inicjującej pomysły na jakości a nie na ilości. I warto też, żeby współpracownicy mogli ewentualnie ze sobą współpracować na tej zasadzie, że nie będą się bali oceny – czyli te pomysły raczej powinny być zanonimizowane. Oczywiście przełożony powinien mieć możliwość późniejszego sprawdzenia, kto był autorem danego pomysłu. Natomiast na samym początku te pomysły powinny być anonimowe
Drugim krokiem, który zakłada działalność facylitatora – to jest oczyszczenie pomysłów. Po prostu facylitator powinien pokategoryzować pomysły i wysłać jest do wszystkich członków zespołu
W trzecim kroku powinniśmy ocenić każdy z pomysłów, ale ta ocena również powinna być anonimowa
czwarty krok – to jest znowu generowanie pomysłów, ale na bazie pierwszych trzech kroków, czyli już ocenionych wcześniej pomysłów. Bo może być tak, że to będą nowe pomysły, to będą przekształcone istniejące pomysły albo będziemy rozmawiali o tym, to co do tej pory było zaproponowane
Piąty krok – znowu mamy sesję czyszczenia przez facylitatora, podobną do sesji w kroku drugim
W szóstym kroku to jest ocena właśnie tych wszystkich pomysłów, które zostały do tej pory zebrane po dwóch sesjach brainstormingowych
I na samym końcu mamy właśnie etap tego, żeby przełożyć pomysły już na konkretną fazę planowania strategicznego, planowania operacyjnego.

Badania psychologiczne czy badania behawioralne pokazują (według Gleba), że takie podejście jest o wiele lepsze. Pomimo tego, że ludzie lepiej oceniają model współpracy stacjonarnej, to okazuje się że na samym końcu pomysły są lepszej jakości jak i tych pomysłów jest więcej w trakcie tego planowania zdalnego.

A jak wy sobie radzicie z tą innowacyjnością i z tą współpracą zdalną nad nowymi pomysłami? Dajcie znać w komentarzach.

Dzięki serdeczne. Do zobaczenia i usłyszenia w poniedziałek. Na razie!

Mój mail piotr.konopka@innothink.com.pl

Mój LinkedIn https://linkedin.com/in/konopka

Link do odcinka na YouTube https://youtu.be/kH9HRkfrmuc

Link do podcastu https://pod.fo/e/effaa

SoundCloud https://soundcloud.com/piotr-konopka-286414158/piotrek-dobra-rada-odc-325-zdalna-innowacyjnosc

Inspiracja https://www.scientificamerican.com/article/remote-work-can-be-better-for-innovation-than-in-person-meetings/

Inspiracja https://disasteravoidanceexperts.com/glebtsipursky/

Inspiracja https://disasteravoidanceexperts.com/research/

Inspiracja https://www.goodreads.com/book/show/58109010-returning-to-the-office-and-leading-hybrid-and-remote-teams/

Inspiracja https://www.scientificamerican.com/article/were-fumbling-the-return-to-physical-offices/