Piotrek Dobra Rada, odc. 76, wyzwania przed pracą zdalną

Dzisiejszy, 76 odcinek Piotrka Dobrej Rady poświęcony przyszłości pracy zdalnej – prekariat, cyfrowe platformy pracowników, związki zawodowe, wypalenie i zmęczenie, brak poczucia przynależności do społeczeństwa, poczucie wartości pracy stacjonarnej vs pracy zdalnej. Jest też kwestia samotności, depresji jak również digital presenteeism oraz Zoom Fatigue Syndrome. Dużo wyników badań w źródłach zachęca do własnych przemyśleń i analizy tego, jak zmienia się praca i społeczeństwo. Inspiracją są materiały firm Deloitte, Independent, WEI, RTE oraz The Conversation

#wykuwam #piotrekdobrarada #remoteonly #pracazdalna #prekariat #digitalpresenteeism #zoomfatiguesyndrome.

Cześć. Nazywam się Piotrek Konopka i witam Was w kolejnym, 76. już odcinku z cyklu Piotrek Dobra Rada mówi o pracy zdalnej. Dzisiaj powiem kilka słów na temat tego, jak wyglądają trendy w odniesieniu do pracy zdalnej, ale z punktu widzenia postaw i oczekiwań pracowników, popartych oczywiście odpowiednimi badaniami.

Badanie zrobione całkiem niedawno przez firmę Deloitte wśród dyrektorów finansowych 113 amerykańskich korporacji pokazało, że 75% z nich działa na około 80% swojej wydajności pod względem przychodu.

Blisko 30 lat temu Peter Drucker stwierdził, że przemieszczanie się do biura być może niedługo nie będzie konieczne. Jednak to, dlaczego przez te 30 lat od momentu jego zdania do chwili obecnej, dlaczego to się nie zdarzyło? Nie zdarzyło się to głównie dlatego, że pracodawcy mieli potrzebę bardzo mocnej kontroli nad tym, jak zachowują się pracownicy w ich pracy.

Natomiast obecne badania pokazują, że pracownicy czują się niepewnie. W tym momencie praca jest bardzo dużą wartością – taka stacjonarna praca w pojęciu ludzi jest bardzo dużą wartością – bo mają poczucie, że trafiając do pracy zdalnej ich praca jest niedoceniana. Równocześnie pojawiają się zdania, że specjaliści do spraw HR stają przed olbrzymimi wyzwaniami, związanymi zarówno z etycznym postępowaniem jak i z kwestiami związanymi z równością, właśnie w pracy.

Pojawiają się badania, które dowodzą, że blisko 44% pracowników, którzy pracują zdalnie, pracują dłużej i pracują też ciężej. Dodatkowo firmy decydują się na obcięcia kosztów, przenosząc dużą część swoich zadań do firm outsourcingowych. Zwłaszcza takich działających bardzo silnie w modelu online. Niech będzie to jako przykładami będą freelancer.com czy upwork.com. Są to tak zwane DLP czyli Digital Labour Platform – platformy do pracy cyfrowej. Dla dużych korporacji, które liczą się bardzo z kosztami a troszkę mniej z ludźmi, jest to możliwość przesunięcia pracowników z payrollu na inne formy zatrudnienia. Równocześnie jest to zmiana mentalna, ponieważ taki regularny, zwykły pracownik, który pracuje na podstawie umowy o pracę w firmie, w momencie, gdy przechodzi na taką platformę DLP, nagle okazuje się że to jest pracownik do wynajęcia i być może więzy łączące go z firmą ulegają mocnemu rozluźnieniu. Co powoduje że jego niepewność wzrasta.

Pojawiają się także sygnały, że pracownicy, którzy pracują zdalnie, zderzają się z nie wypowiadanymi najczęściej na głos problemami, takimi jak samotność, depresja czy takie poczucie odosobnienia, bo siedzimy w czterech ścianach.

Niektóre media społecznościowe wymagają tego od pracowników i w ten sam sposób też pracodawcy wymagają od swoich pracowników, żeby byli ciągle włączeni, żeby byli ciągle aktywni, żeby byli ciągle dostępni. Niedawno mówiłem na temat tego, że istnieje Zoom Fatigue Syndrome, który bardzo wyczerpuje. To w ten sam sposób taka fizyczna obecność również bardzo mocno wyczerpuje, że jesteśmy cały czas włączeni, cały czas dostępni.

W momencie, gdy praca zdalna staje się coraz bardziej powszechna, ale też równocześnie my się uczymy, jak ta praca zdalna powinna wyglądać, nagle jako istoty społeczne tracimy poczucie, że możemy być częścią społeczeństwa i że istnieje coś takiego, jak nasz wkład w grupę. Ponieważ właśnie to odosobnienie, wynikające zarówno z modelu pracy (bo pracujemy zdalnie) jak i z uruchomienia tych narzędzi związanych z platformami pracy cyfrowej – to nasze działania nie są postrzegane przez nas samych jako wysiłek wspólny. Nie dają nam poczucie bycia częścią organizacji. To równocześnie przekłada się też na to, że jeżeli pracujemy jako freelancerzy czy, jako podwykonawcy na bazie takich platform, o których wspomniałem, to nie mamy możliwości zastosowania na przykład (nawet operacyjnie) pojawienia się związku zawodowego, pojawienia się organizacji, która będzie walczyła w imię większego zespołu a nie pojedynczych ludzi. Natomiast takimi pojedynczymi atomami, pojedynczymi osobami, które nie znają się ze swoimi współpracownikami, dużo łatwiej jest sterować i dużo łatwiej jest korzystać z tego, że być może te osoby czują się o wiele mniej pewne.

Tak, że praca zdalna to nie są same perki, to nie są same benefity. Pojawiają się też wyzwania, o których my, jako społeczeństwo, powinniśmy myśleć szerzej. Ponieważ obecna sytuacja powoduje, że ta praca staje się o wiele bardziej prekaryjna.

Tak, że zastanówcie się nad tym, jak wy i wasze firmy podchodzicie do tego, w jaki sposób traktujecie swoich pracowników, którzy wczoraj pracowali stacjonarnie a dzisiaj pracują z domu.

Dzięki serdeczne. Do zobaczenia i usłyszenia jutro. Na razie!

Link do odcinka na YouTube https://youtu.be/vUCGpjwiFuo

Moja strona internetowa https://piotr-konopka.pl

Strona firmowa https://www.innothink.com.pl

Mój LinkedIn https://linkedin.com/in/konopka

Mój mail piotr.konopka@innothink.com.pl

Moje podcasty https://podfollow.com/piotrek-dobra-rada/view

Badanie https://www2.deloitte.com/content/dam/Deloitte/us/Documents/finance/us-deloitte-covid-19-cfo-poll-results.pdf

Peter Drucker https://www.amazon.com.au/Ecological-Vision-Reflections-American-Condition/dp/0765807254

Badanie https://www.wei.manchester.ac.uk/

Ciężka praca https://www.rte.ie/news/business/2020/0428/1135265-irish-jobsie-remote-working-survey/

Platformy DLP Peopleperhour.com, Freelancer.com, Upwork.com, Guru.com Mturk.com.