Piotrek Dobra Rada, odc. 129 – wypalenie zawodowe

W piątek byłem na kolejnym spotkaniu Warsaw Society of Fellows (na żywo!!! – jaram się tym, jak Rzym za czasów Nerona) – grupy networkingowo-mastermindowej, na której pojawiam się już ponad 2 lata. W spotkaniu brali udział tym razem Maciej Czajkowski, Jan Zając, Michał Skurowski, Paweł Wilk i Marcin Tchórzewski. Rozmawialiśmy m. in. o wypaleniu zawodowym – ta dyskusja, jak również ostatni wpis Rafała Ferbera o anhedonii stały się inspiracją do dzisiejszego, 129 odcinka Piotrka Dobrej Rady.

W tle jest lutowy wyjazd na koncert Slipknota do Łodzi, świat w czasach VUCA, mycie zębów i Netflix. Pojawia się też określenie “pracy w trybie paniki” – można w niej rozsypać się, bo za mocno staraliśmy się trzymać w ryzach.

#wykuwam #piotrekdobrarada #remoteonly #pracazdalna #wypalenie #depresja #anhedonia

Cześć. Nazywam się Piotrek Konopka i witam Was w kolejnym, 129 już odcinku z cyklu Piotrek Dobra Rada mówi o pracy zdalnej. Dzisiaj powiem kilka słów na temat wypalenia zawodowego.

W piątek byłem na kolejnym spotkaniu takiej grupy networkingowo – mastermindowej, która nazywa się Warsaw Society of Fellows. Na spotkania tej grupy chodzę już prawie 3 lata i w trakcie tego spotkania jednym z tematów poruszonych była właśnie kwestia wypalenia zawodowego. I sobie pomyślałem, że warto się zastanowić, jak wypalenie zawodowe ma się do pracy zdalnej.

Pomyślcie sobie – na początku tego roku, w styczniu, w lutym – zastanawialiście się nad tym, gdzie pojedziecie na wakacje? Czy – być może zrobicie remont domu? Na jaki koncert pójdziecie? Ja byłem na przykład na koncercie Slipknota, chyba w lutym, pojechaliśmy z kilkoma kolegami do Łodzi, na ten koncert. Chodziliśmy do kina, chodziliśmy na mecze, zaglądaliśmy na siłownię. Nastał marzec.

I ludzie zaczęli się zastanawiać, czym wypełnić ten swój kalendarz, kiedy ma się tak dużo czasu, przebywa się w jednym miejscu? I bardzo wiele osób odpowiedziało sobie na pytanie – czym wypełnić ten kalendarz? – to odpowiedziało sobie, że pracą.

I jakie są takie znaczniki, jakie są sygnały, które mogą świadczyć o tym, że zbliżacie sie do wypalenia zawodowego lub już jesteście na granicy tego wypalenia?

Przede wszystkim nie bierzecie czasu wolnego. Jest takie badanie firmy Monster – jest to firma rekrutacyjna. I z tego badania wynika, że więcej niż ⅔ pracowników doświadcza wypalenia zawodowego podczas pracy zdalnej. Nawet pomimo tego wypalenia nie podejmują się pójścia na urlop, przerwania pracy. 59% z tych ⅔ bierze mniej wolnego niż zazwyczaj, 42% w ogóle nie planuje, w ogóle, jakiegokolwiek brania czasu wolnego. Jeżeli nie bierzecie czasu wolnego, jeżeli nie umiecie rozdzielić czasu pracy od czasu osobistego, zmierzacie ku wypaleniu zawodowemu.

Drugim sygnałem, który pokazuje, że być może coś złego się dzieje – traktujecie pracę jako ucieczkę przed stresem. Ja rozumiemm, że praca jest pewniejsza niż zmierzanie się z tą nową, niepewną rzeczywistością, którą można określić mianem VUCA. Wiem, że łatwo jest powiedzieć sobie, że rozumie się swoją pracę i że umie się ją kontrolować. Równocześnie bycie oderwanym od takiego życia codziennego i od spraw codziennych w tych niepewnych czasach, poprzez właśnie zapełnienie tego czasu pracą, to również może powodować, że bardzo dużo pracujecie i zmierzacie do wypalenia zawodowego.

Trzecim elementem, który sygnalizuje wypalenie zawodowe, jest brak narzuconych ram, brak narzuconych granic, związanych z całym tym setupem home-office’u, który macie u siebie w domu. I bardzo łatwo jest oczywiście sprawdzać na telefonie maile, które przychodzą w trakcie mycia zębów. Bardzo łatwo jest w trakcie oglądania filmu na Netflixie pracować nad jakimś projektem – wykonywać szkice, wprowadzać jakieś dane do Excela. Tak – to jest bardzo proste. Natomiast praca przez cały dzień i na terenie całego domu może zniszczyć waszą kreatywność, na pewno może ograniczyć waszą uważność i dokładność. I na sam koniec, oczywiście, może skutkować wypaleniem zawodowym. I dlatego, zamiast traktować cały dom jak biuro i cały dzień jak dzień pracy – w ściśle określonych godzinach pracujcie w ściśle określonych miejscach. Wyróbcie w sobie nawyki i rutyny. O tych nawykach i rutynach kilka odcinków Piotrka Dobrej Rady już było. Przypomnę – krawat i koszula jest dla mnie mentalnym wyjściem do pracy zdalnej

I ostatni, czwarty element, który pokazuje, że być może zbliżamy się do wypalenia zawodowego, jest traktowanie swojej pracy jako najważniejszego czynnika, w obawie przed jej utraceniem. I teraz również mogę zrozumieć to, że to, czy wasza praca jest pewna czy nie – to jest dla was ważne. Ale pracowanie w tak zwanym “trybie paniki”, aby zaspokoić to poczucie niepewności jest słabym rozwiązaniem. Profesor Gianpiero Petriglieri, tak brzmi nazwisko tego profesora zajmującego się stroną behawioralną zarządzania, mówi tak: “W trakcie, gdy traktujemy tą pracę i bezpieczeństwo tej pracy jako najwyższy czynnik, tracimy poczucie i łączność z rzeczywistością. Tracimy łączność z innymi ludźmi. Stajemy się niezdolni do oceny sytuacji i świadomi własnych odczuć, które nami kierują. Stajemy się trochę nieobecni. Stajemy się otępiali. I ewentualnie, na sam koniec, rozsypujemy się, ponieważ za mocno staraliśmy się trzymać w ryzach”. To pokazuje, że są inne rzeczy poza pracą, na które warto zwrócić uwagę – tak, żeby sobie jednak na sam koniec tej pracy nie zepsuć wypaleniem zawodowym, czy – jak to mówi profesor – rozsypaniem się, ponieważ wcześniej za mocno staraliśmy się trzymać w ryzach.

Miejmy poczucie, że praca nie jest najważniejsza. Dajmy sobie trochę wolnego. Ustawmy sobie rutyny, tak żeby można było pracować od 9:00 do 17:00, na przykład zakładając koszulę i krawat. A myślę, że nie doświadczymy wypalenia zawodowego

Chciałbym równocześnie pozdrowić wszystkich kolegów z Warsaw Society of Fellows

Dzięki serdeczne. Do zobaczenia i usłyszenia w jutro. Na razie.

Mój mail piotr.konopka@innothink.com.pl

Mój LinkedIn https://linkedin.com/in/konopka

Link do odcinka na YouTube https://youtu.be/D_LvlaMRGM8

Link do podcastu https://pod.fo/e/9e88f

SoundCloud